Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Duo Reges: constructio interrete. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;

Quod autem patrocinium aut quae ista causa est voluptatis,
quae nec testes ullos e claris viris nec laudatores poterit
adhibere?

Atque adhuc ea dixi, causa cur Zenoni non fuisset, quam ob
rem a superiorum auctoritate discederet.

Scrupulum, inquam, abeunti;

Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.

Paria sunt igitur.

Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.

Quonam, inquit, modo?

An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?

Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Suo enim quisque studio maxime ducitur. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Nihil enim arbitror esse magna laude dignum, quod te praetermissurum credam aut mortis aut doloris metu.

Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam.

• Restinguet citius, si ardentem acceperit.
• Restat locus huic disputationi vel maxime necessarius de amicitia, quam, si voluptas summum sit bonum, affirmatis nullam omnino fore.

1. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.
2. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat?
3. Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus.

Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum.